Ερρίκος Λίτσης // Συνέντευξη
Πρωτοάκουσε το ακυκλοφόρητο τότε στην Ελλάδα The Dark Side of The Moon στην παραλία και από τότε το έχει «λιώσει».
Τα βλέπει όλα από την εύθυμη πλευρά, και θα μπορούσε να είχε γεννηθεί και… στη Νέα Γουινέα.
Ο Ερρίκος Λίτσης, ο φωνακλάς τύπος με το φανελάκι στο «Σπιρτόκουτο», ο σπιούνος στο «1968» και ο εγκέφαλος της συμμορίας στο θεατρικό «Reservoir Dogs», μας μίλησε για το χθες, το σήμερα και το αύριο.
- Γεννήθηκα, μεγάλωσα και συνεχίζω να ζω στα Πετράλωνα.
- Η πρώτη ταινία που με μάγεψε ήταν το Ben Hur (1959). Από ελληνικές, Ο Θίασος του Αγγελόπουλου (1975).
- Συγκινούμαι με ταινίες. Μου φεύγει κάνα δάκρυ. Τελευταία φορά ήταν στην ταινία Πολυξένη της Δώρας Μασκλαβάνου. Στην οποία συμμετέχω κιόλας.
- Μου αρέσει να χαλαρώνω με μουσική. Η βάση μου είναι ροκ, μπλουζ, ρέγκε. 1965-1980. Το The Dark Side Of The Moon των Pink Floyd έχει λιώσει στο πικ-απ μου. Το πρωτοάκουσα σε μία παραλία του Καλάμου, σε ένα φορητό πικαπ-άκι, τον είχε φέρει από τον Καναδά ένας φίλος μου, πριν κυκλοφορήσει στην Ελλάδα.
Είμαι κατά του μύθου ότι «μας έκαναν να σκεφτούμε». Οπως και του «ναι, ήμασταν και εμείς λίγο κωλόπαιδα». Οχι. Ημασταν πολύ καλά. Καλά κάναμε και ξοδεύαμε
- Βιβλία διαβάζω. Τελευταίο ήταν Η Μητέρα του Σκύλου του Μάτεσι. Καμιά φορά εκτωνόνομαι και στη ζωγραφική.
- Η τεχνολογία μου είναι αυτό εδώ, ένα πόκετ τηλέφωνο. Το KROMA δεν το ήξερα. Είναι σίγουρα όμως καλό που η τέχνη προβάλλεται μέσα από την τεχνολογία.
Καλά αποδυτήρια
- Εχω άγχος πριν ολοκληρωθεί κάτι, κατά τη διάρκεια των προβών, στις πρώτες παραστάσεις. Εχω περάσει και νύχτες που δεν μπορώ να κοιμηθώ γιατί ακούω συνέχεια τις οδηγίες του σκηνοθέτη μες στο κεφάλι μου.
- Γενικά γελάω εύκολα. Με τους φίλους μου όταν λέμε καλαμπούρια, αστεία. Και με σένα εδώ, όπως βλέπεις, αρκετά καλά γελάμε. Δεν μ’ αρέσει και πολύ η σοβαροφάνεια.
- Στο Reservoir Dogs περνάμε πολύ καλά. Ολα τα παιδιά είναι με πολύ υψηλή αίσθηση χιούμορ! Εχουμε καλό καμαρίνι. Οπως λένε στον αθλητισμό, «καλά αποδυτήρια».
- Δεν πάω γήπεδο. Παλαιότερα σαν παιδί θα μπορούσα να σου πω ότι είμαι Παναθηναϊκός. Αλλά πιο πολύ με τον παιδικό μου Παναθηναϊκό. Τώρα δεν είμαι τίποτα.
- Στο 1968 θέλησα να δώσω μια άλλη διάσταση στον κλασικό σπιούνο του ελληνικού κινηματογράφου. Με τη σύμφωνη γνώμη και του Μπουλμέτη. Να του δώσουμε και μια ανθρώπινη εικόνα και νομίζω το καταφέραμε.
- Εκείνη την ημέρα, 13 χρονών, ήμουν σπίτι μου και το άκουγα στο ραδιόφωνο με τον πατέρα μου.
Δηλαδή τι; Υπήρχαν πιθανότητες να κάνουμε θεατρική παράσταση καλύτερη από την κινηματογραφική του Ταραντίνο; Ok. Τώρα θα ήμασταν όλοι για το Μπρόντγουεϊ.
Με 5 ευρώ
- Αποφεύγω να ξέρω αν έχουμε κόσμο. Η αίσθηση του γεμάτου θεάτρου πάντως σίγουρα σε ντοπάρει. Την πιάνεις την ενέργεια. Μου έχει τύχει όμως και κοινό 10 ανθρώπων και να έχω αισθανθεί πάρα πάρα πολύ καλά.
- Και εγώ ως θεατής έχω χειροκροτήσει, επειδή χειροκροτούν στο τέλος. Αλλά ο ηθοποιός καταλαβαίνει πότε το χειροκρότημα είναι «ok, τελειώσαμε», και πότε είναι η επιβράβευση. Το νιώθει.
- Τα τρία πράγματα που θα ήταν καλό να έχεις για να γίνεις ηθοποιός είναι υπομονή, επιμονή και χιούμορ, για να μην συγχύζεσαι με κάθε είδους διένεξη που μπορεί να προκύψει μπροστά σου, από κάποιον συνάδελφο μέχρι κάποιον σκηνοθέτη.
- Τι παίρνω από το θέατρο; Χαρά.
- Η καφετέρια είναι άλλο πράγμα. Με 5 ευρουλάκια βγάζεις όλη την ημέρα. Ενώ στο θέατρο ο μέσος όρος εισιτηρίου είναι 15 ευρώ το άτομο. Και αν είσαι ζευγάρι γίνεται 30. Και αν πάρεις το τρένο γίνεται 33. Και αν πάρεις ταξί γίνεται 40. Και αν πάρεις και ποπ κορν γίνεται 42. Και ούτω καθ’ εξής.
Κανένα καλό
- Κανένα καλό δεν βγήκε από το 2010 και μετά. Είμαι κατά του μύθου αυτού ότι «μας έκαναν να σκεφτούμε». Οπως και του «ναι, ήμασταν και εμείς λίγο κωλόπαιδα». Οχι. Ημασταν πολύ καλά. Καλά κάναμε και ξοδεύαμε. Μας τα δώσανε να τα ξοδέψουμε.
- Πού θα ήθελα να έχω γεννηθεί αν όχι στην Ελλάδα; Στη Νέα Γουινέα! Βάλε, Νέα Γουινέα! Χα χα. Στη ζούγκλα μέσα, ξέρω γω!
- Συμμετείχα στο Amerika Square, την ελληνική υποβολή για το όσκαρ ξενόγλωσσης. Καλή ταινία, μοντέρνο έργο. Τελευταίος μεγάλος ρόλος μου ήταν στο Γυναίκες που Περάσατε από Εδώ του Σταύρου Τσιώλη που θα δούμε προσεχώς στις αίθουσες. Και ο επόμενος θα είναι στο «Λούγκερ», μια ταινία του Κώστα Χαραλάμπους. Τα γυρίσματα θα γίνουν στην Κρήτη και ο ρόλος μου αφορά το κωμικό στοιχείο της ταινίας.
- Εχω πολύ καλή σχέση με όλο το τιμ του Οικονομίδη που συνεργάστηκα στο Σπιρτόκουτο. Ο «Λουκάς» (Σταύρος Γιαγκούλης) έχει φύγει στο εξωτερικό. Η «Μαρία» (Ελένη Κοκκίδου) έχει μια λαμπρή καριέρα και έχουμε μια σχέση σεβασμού και εκτίμησης, όπως και με την «Κική» (Αγγελική Παπούλια). Με τον «Γιώργο» (Κώστας Ξυκομηνός) μιλάω περισσότερο. Τα λέμε πολύ συχνά, θα βρεθούμε τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα.
info
Ο Ερρίκος Λίτσης εμφανίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Σύγχρονο Θέατρο, Ευμολπιδών 45 στο Γκάζι, στην παράσταση «Reservoir Dogs». Μαζί του οι Δημήτρης Αλεξανδρής, Τριαντάφυλλος Δελής (που είναι και ο σκηνοθέτης), Κίμων Κουρής, Αντώνης Κρόμπας, Ανδρέας Κωνσταντίνου, Αλέξανδρος Παπατριανταφύλλου και Βλάσης Πασιούδης.
Από Πέμπτη μέχρι και Κυριακή θα τον βρείτε στο θέατρο «Επί Κολωνώ», Ναυπλίου 12, στην παράσταση «Η Λάμψη Μιας Ασήμαντης Νύχτας», σκηνοθεσίας Ελένης Σκότη. Κάνει ξανά «δίδυμο» με τον Δημήτρη Αλεξανδρή, ενώ παίζουν ακόμα οι Γιώργος Τριανταφυλλίδης, Κατερίνα Μαούτσου και Αργύρης Σαζακλής.
Συνέντευξη στον Σάββα Σπανούδη, 7/3/2018, Πετράλωνα / KROMA©
It's only fair to share!
